Klasa B

KuroKaze

Jako cień wpłynął do sali zupełnie niesłyszalny. Zmaterializował sie cicho tuż za "aniołkiem". Postukał ją delikatnie po plecach i ze swoim ironicznym uśmieszkiem czekał na jej reakcję.

Viccis

- Heeej! - rzuciłam, ciesząc się wizytą wampira. Oczywiście, nie cieszyłam się tak na serio, udawałam słodką idiotkę i próbowałam złagodzić sytuację. - Jak tam drzemka?

KuroKaze

-Och, jaki masz słodziachny usmiech - rzekł z rónie słodkim acz wymuszonym.
- Nie jestem jakimś twoim dzieciatkiem, żebys mogła tak po prostu mnie uspic. Jak ci było nie miło, to trzeba było po prostu powiedziec! Tym razem po prostu to zostawie, bo spało mi sie całkiem przyjemnie na tej górce. Ale ostrzegam nie bede tak miły nastepnym razem. - Mówił powoli bez emocji, choć ton wskazywał dokładnie jego wzburzone uczucia.

Viccis

Przez chwilę siedziałam w skupieniu, aż moje oczy zapłonęły czerwienią. Nieprzytomnie spojrzałam w stronę przystojnego wampira.
- Nie bawiłam się Tobą - powiedziałam dziwnym głosem, który wcale nie wywodził się ze mnie. - Gdybym pozwoliła Ci rozkoszować się moją złotą krwią, wkrótce poszedł byś w miasto i szukał drugiej osoby, która smakowałaby tak samo jak ja. To jest po prostu narkotyk.
Na chwilę przestałam, potrząsnęłam głową i wszystko wróciło do normy. Odgarnęłam włosy i znów spojrzałam na jego znudzoną twarz.

KuroKaze

Wydawało mi się, że byłaś po raz pierwszy ugryziona przez wampira. Więc skąd możesz wiedzieć jak zachowuje sie wampir wywodzący się z tak wielkiego rodu wampirzego jak ja. Ja nie jestem zwykłym niepohamowanym wampirem, pragnącym krwi jak gwałciciel dziewicy. Jestem o wiele potężniejszy od tego ścierwa, które śmie się nazywać "panami nocy". Na mnie nawet słońce nie działa tak silnie, ja na te wampiry niższej klasy. Prawda jest taka, że twoja anielska krew działała na mnie w o wiele silniejszy sposób niz zwykłych istot. Dała mi o wiele wiecej energii. Lecz jako potomek rodu Inketsu żadna krew nie potrafi mnie uzależnic. Jedynie twój głos mnie uzależnił... może jeszcze kiedys zaśpiewasz mi na dobranoc? - powiedział z lekką ironią w głosie. Nie martw sie... Ja wiem co mówie... Wiesz, że wampir pijąc krew, przejmuje cząstke duszy i wspomnień ofiary. Moi przodkowie nałozyli na nasz ród pewna pieczęć... krew ma być dla nas tylko napojem. Nie ma wpływać na nas inaczej. dlatego możemy wytrzymywać bez krwi nawet tydzień.

Viccis

- Skoro przejąłeś cząstkę mojej duszy, to może wiesz, że co jakiś czas Bóg wzywa mnie do siebie i wymazuje wszystkie wspomnienia? Nie jesteś pierwszy, nie ostatni. - skwitowałam, patrząc na niego wściekłym wzrokiem.

KuroKaze

- Ja własnie mówie, że nasz ród został zapieczętowany tak by wraz z krwią nie przyjmować żadnych wspomnień, ani nic poza tym. Dlatego twoja krew nie może działać na mnie narkotycznie. - odgryzł sie wampir. - Poza tym, nawet wierząc w istenienie aniołów, nie wierzyłem w istnienie boga... Jeśli mówisz, że wymazuje twoje wspomnienia, to raczej w moich oczach, nadal nie wyglada zbyt pięknie. Po twojej minie stwierdzam, że nie jestes chyba jego pupilkiem, mylę się? Zresztą... co mnie to obchodzi? Myslę, że po tym wydarzeniu najlepiej bedzie jeśli po prostu nie będziemy wchodzić sobie w drogę. Chyba, że masz inne zdanie na ten temat. - Rzucił po woli odwracając się i kierując w stronę drzwi.

Viccis

- Mam inne zdanie - rzuciłam, spoglądając mu w oczy, dość wyzywająco. Rozłożyłam skrzydła. - Kocham Cię.
Przeleciałam obojętnie obok wampira wystawiając mu język. Ale on jest dręęęętwy... W nic nie wierzy. - Nie wiem, może nie wejdziemy sobie w drogę, bo mogą niedługo mi wymazać pamięć. Uciekam od trzech lat.
Uśmiechnęłam się figlarnie i stanęłam przed nim.
- Długo będziesz obrażony? Nie wierzysz w niebo, Boga, to Ci pokażę.

KuroKaze

Najbardziej nie wierze w miłość... nie znam takiego uczucia. Wybacz, nie pójde z Toba do nieba. Nie chcę czuc sie niczym plugawa miernota wobec tych wszystkich białych istot. Poza tym jeśli pokazałabys mi boga, sama mogłabys sie wpakować w kłopoty. Może przełożymy więć tę "fascynującą" wizyte na inny termin?

Viccis

- Hmm... - mruknęłam, skupiając się na twarzy wampira. Była taka... blada... pusta... bez emocji. - Będziesz mógł mnie odprowadzić jak będą zabierać mnie na czyszczenie pamięci. Fascynujące doświadczenie i u! popatrz! Przynajmniej nie będę Cię molestować więcej.
Jedno skrzydło figlarnie wychyliło się przez moje ramie i pogłaskało wampira po twarzy. - Nie bądź taki oschły. Co z tego masz?

KuroKaze

- Nie tak łatwo zmienic charakter... Ale widzę, że masz mnie za jakąś okrutną osobę - a taki jestem tylko wobec ofiar. Moge być oschły w stosunku do innych, ale na pewno nie życzę im niczego złego. więc jesli tylko poprosisz... - nie nie powinienem tego mówić! nie panuję nad językiem czy co!? - to sam zrobie wszystko, żeby nie wyczyścili ci pamięci... - za późno!!

Viccis

- Mam prosić? - mruknęłam, świdrując go wzrokiem. Moje skrzydła upuściły mnie na brudną podłogę, przez wampirem i złożyły się, Schyliłam głowę. - P... Pierogi.
Zaśmiałam się i wstałam. - In-chan, dam radę. Na razie dam radę.
Dziwiła mnie jego postać. Udawał takiego nudnego, bez uczuć krwiopijcę, a przecież wiedziałam, że tak nie jest. - E... piłeś już krew w mieście? Taka kawiarenka jest...

Rivido

Idzie w kierunku klasy i słyszy rozmowę, na chwile się zatrzymuje i przysłuchuje się, poczym wchodzi do klasy...
- Yo, co tam słychać? Mam nadzieję, że nie przeszkadzam...
Siada w ławce i patrzy przez okno w dal...

KuroKaze

Pierogi!? - To go kompletnie "rozwaliło"... - Chyba nie ogarniam - Zaśmiał się... Po raz pierwszy od dawna... Zaśmiał się... Nie złośliwie, nie sztucznie... Po prostu sie zasmiał. Nawet jego to zdziwiło. Wchodzacego blondyna nawet nie zauważył. - Cóż po tej twojej dawce krwi to chyba przez najblizszy tydzień nie będę nic pił. Już dawno nie czułem sie tak w pełni sił jak teraz... dlatego... idę spać. - Uśmiechnął się z odrobina wrodzonego cynizmu i wyszedł pospiesznie z sali.
<zt>

Viccis

- A! Ichigo-chaaaan ~~ ! - krzyknęłam, podlatując do chłopaka z radością. - Mieliśmy gdzieś wyskoczyć kiedyś, nie?! Co powiesz na wagary?