Klasa B

Arisa

-No to, że tak powiem, macie przesrane. Jakby mi zrobili reseta po stu dziewięćdziesięciu sześciu latach... - ponownie urwała wypowiedź. Co to do diabła ma być ? oO od kiedy zrobiłam się taka normalna ?!
Zamyśliła się na chwilę. - tak, masz rację, nie obchodzi mnie to. - powiedziała oschle. I tak ma być. Pomyślała, uśmiechając się diabolicznie pod nosem.

Viccis

- Trochę żal mi Ciebie, bo widzę, jak bardzo chcesz się wygadać, a udajesz taką twardą. Ale Twoja sprawa - mruknęłam, znów odwracając się do okna. Kolejna łza spłynęła po moim policzku.

Arisa

Udaję twardą, też mi coś.
- Nic o mnie nie wiesz. Nie mam potrzeby rozmawiania z Tobą. Po prostu kiedy na Ciebie patrzę, najzwyczajniej się odmóżdżam. - dodała ozięble, zachowując obojętność w głosie. Zauważyła, że dziewczyna płacze. Biedactwo. Pomyślała z ironią. Nuda zaczęła ją denerwować. - Zaraz oszaleję. - dodała wywracając oczami. Spojrzała na rudowłosą. Ludzie są żałośni. Ponownie odwróciła od niej wzrok.

Viccis

Zaśmiałam się. - Nie płaczę, bo mi smutno.
Jej mina doprowadzała mnie do szału. - Płaczę, bo powstrzymuję śmiech z Twojej własnej głupoty.
Wstałam, rozłożyłam skrzydła i wyleciałam przez okno. - Siedź sobie sama, taka naburmuszona. Na pewno będziesz się dobrze bawić.

<zt>

Rivido

- Ładnie to tak doprowadzać kogoś do płaczu, co? powiedział z ironią pojawiając się nagle w ławce za Verą Kurosaki Ichigo jak coś jestem... heh, shunpo robi swoje, nawet nie zauważyła że się za nią pojawiłem... A ty jak się nazywasz? Jesteś znajomą Inketsu, czy charakter masz inny, co?

Arisa

Moja samotnia po raz kolejny zburzona.

Odwróciła się w stronę chłopaka. Spojrzała na niego. - Ja wiem czy ładnie...na pewno przyjemnie. - powiedziała obojętnie. - Vera jestem. - przedstawiła się niedbale i odwróciła w stronę tablicy.

Rivido

- Hoo, charakter jeszcze gorszy od Inketsu, tamten to chociaż bardziej rozmowny jest. Wyczuwam, że jesteś nihilistą po części, co? Jak już będziesz chciała kiedyś "odejść" to poproś mnie, pomogę ci... w sumie to mój obowiązek jako Shinigami, Boga Śmierci... Nie myśl, że możesz mi wcisnąć kit jakiś, ja wszystko wyczuwam, każde draganie twojego ciężkiego i równie mrocznego Reiatsu...

Viccis

- Przestań, bo jeszcze ją wystraszysz - rzuciłam z ironią w stronę Ichigo. - Zapomniałam torby. - Wskazałam palcem na czarny plecak pod biurkiem. - Jak leci?

KuroKaze

Muzyka jeszcze dźwieczała mu w uszach. To był jego jedyny "ludzki" talent. Potrafił grać na skrzypcach. Ta gra odstresowywała go. Zawsze gdy wracał zmęczony (psychicznie, bo wampiry nie odczuwają cielesnego zmęczenia, jako, że ich ciało jest martwe) do domu, grał upiorne, smutne pieśni na skrzypcach. strasznie lubił requiem. W końcu powolnym, acz melodyjnym krokiem wszedł do sali nucąc sobie coś pod nosem. Normalnie nie zauważyłby rozmawiających dziewczyn, tak głeboko był zamyslony. Jednak kiedy ujrzał wreszcie, że jego stałe miejsce jest zajęte, akurat przez TĘ dziewczynę zatrzymał sie na chwilę. Popatrzył na nia a ich spojrzenia znów sie spotkały. Nie powiedzał nic jednak. W końcu rozejrzał sie po klasie.
- Ile tu ludzi! - wyszeptał z ironią. Zajął miejsce obok i zaczął stukać palcami rytmicznie o ławkę.

Viccis

Kiedy go zobaczyłam, zamrugałam szybko i pociągnęłam za plecak. - Wybacz, oddaję Ci miejsce.
Podniosłam się i usiadłam blisko tablicy, żeby nie przeszkadzać wampirowi.
Ale atmosfera...

KuroKaze

Możesz tu siedzieć. Nie przeszkadzasz mi - powiedział oschle. - Dopóki nie zaczniesz mi spiewać. - dodał cynicznie.

Viccis

- Nie chcę nic mówić, ale... - przez chwilę zawahałam się i spojrzałam na wampira. Jak na niego patrzałam, to mi się płakać chciało ze złości. Uh! - To Ty zaproponowałeś taką zapłatę, ja tylko z tego skorzystałam. Przecież co Ci zależy? Nawet jakbyś mnie zabił, to nic takiego. Ja tylko latam i Cię wkurzam.
Zaśmiałam się gorzko i odwróciłam do tablicy.

KuroKaze

Och, jaka trafna uwaga! Nie spodziewał bym się tego po tobie. - odrzekł z udawany przyjaznym usmiechem. Tak, naprawdę zaczynasz mnie wkurzać. Robisz z siebie takie biedne dziecko. Ofiarę losu. a wcale taka nie jesteś. Doprawdym jak ja nienawidzę tak słabych psychicznie osób. Tak, a teraz jeszcze sie popłacz! Uch... po co ja tu w ogóle przyszedłem! Lepiej było grac cały dzień za skrzypcach!

Viccis

- Nie ważne.
Wstałam, wzięłam torbę. Pora odwiedzić rodzinne progi... Nie mam czego tutaj szukać.

<zt>

KuroKaze

Ech... I dobrze - wmawiał sobie wampir. - im mniej ludzi tym lepiej.
Coś jednak ukłuło go gdzieś w środku. Nie miał pojęcia gdzie i dlaczego.
Siedział dalej z kamienną twarzą czekając na nudną lekcję...